Η θλίψη στάζει απ’ του ματιού μου την άκρη βγαίνοντας απ’ της καρδιάς μου την στάχτη η μοναξιά με ζυγώνει σχεδόν κάθε βράδυ κι ας τη νιώθω αδερφή μου αυτή με χτυπάει. Η ψυχή μου προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της και να συνέλθει χωρίς να βοηθάτε καθόλου απ’ το μυαλό αυτοί οι 2 έχουν τσακωθεί εδώ και καιρό. Και προσπαθώ να τους φέρω μαζί να καταλάβουν πως είναι στο ίδιο κορμί και πρέπει να κυλούν με αρμονία χωρίς να χτυπάνε με πιο μεγάλη αμαρτία. Κι αυτό έχει αντίκτυπο στο δικό μου κορμί θα ξεριζώσω μου φαίνεται απ’ το κορμί την ψυχή και θα την ρίξω κάπου μέσα στην φωτιά να νιώσει πως είναι να καίγεσαι στην πυρά κι όσο για το μυαλό θα το κάψω κι αυτό να μην μπορεί να πληγώσει, να ‘ναι νεκρό και τη θα κάνει χωρίς αυτά ο εαυτός.
