Δεν φοβάμαι καθόλου να λυγίσω κι ούτε σε όσα με γονατίζαν πίσω να γυρίσω, μιλάω ευθέως χωρίς καθόλου υπεκφυγές, σε θέλω, στο λέω σήμερα, στο είπα κι εχθές. Δεν έχω περάσει λίγα και ξέρω τη θέλω εσένα κι εμένα να βλέπω όπως τώρα στο μέλλον, δεν φοβάμαι να λυγίσω κι ούτε να χτυπήσω ξύπνησα από διήμερο κόμμα και δεν ξέραν αν θα ζήσω. Φεύγεις κι εντελώς το σταματάς ίσως ότι νιώθεις δεν είναι αληθινά. Φεύγεις κι εντελώς το διαλύεις ίσως να μην είμαι ο άντρας που θα ήθελες να ζήσης. Πόσα λόγια; Πόσα κι άλλα τόσα, στα ίδια καταλήγεις σαν μπερδεμένα ρολόγια και δεν με αφήνεις να σου δείξω το πόσο ζεστά μπορώ να σε αγγίξω. Το πόσο δυνατά μπορώ εγώ να σε κρατήσω και το πόσο θέλω σε μια αγκαλιά να στο δείξω, μα εσύ φοβάσαι, καθόλου δεν με ξέρεις, φοβάσαι πως με τη λύση μου θα υποφέρεις.
