Ώρες ξανά είμαι στην ίδια θέση κι από το ποτό να είμαι πάλι φέσι μα δεν με νοιάζει γιατί ξέρω τώρα τη θα κάνω και δεν το αποφεύγω. Τις σκέψεις στο σκοτάδι βόλτα βγάζω μόνο με πένα και χαρτί και τις γράφω τίποτα άλλο πλέον δεν με νοιάζει το μυαλό μου διαυγές, δεν διστάζει κι αυτά που έχει να πει κάτω τα γράφει δεν σωπαίνει μα ούτε σκύβει μόνο σκάβει, δεν σου παίρνει κι ούτε χαρίζει μέσα στο χρόνο μόνο χαράζει κι ότι και να έγινε ποτέ δεν διστάζει και στον στόχο ή χαμό πάντα φτάνει από εμπειρίες χορταίνει και πολλές φορές αρρωσταίνει κι αηδιάζει μερικές φορές από τα αυριανά λάθη του χθες που μικραίνουν το αύριο το φέρνουν πιο κοντά, το κάνουνε άθλιο. Κι όλο αυτό να πρέπει να το ζήση το ξέρει όμως πώς θα πολεμήσει ούτε να ξημερώσει δεν θα το αφήσει ούτε καν να το τολμήσει... Γύρω από το μυαλό οχυρό έχει χτίση γύρω από το μυαλό οχυρό έχω χτίση.