Δεν βγαίνω όπως έβγαινα παλιά γιατί δεν το ‘χω ανάγκη τώρα πια, δεν ξημερώνομαι μ’ ένα μπουκάλι ως το πρωί γιατί δεν το ‘χω ανάγκη ετούτη τη στιγμή κι αν με δεις να πίνω μέχρι αηδίας είναι που το ‘χω ανάγκη στο σημείο της ιστορίας, δεν κάνω ότι έκανα παλιά, βασικά κάνω ότι έχω ανάγκη, να στο πω απλά. Δεν θα με δεις να περπατώ στους δρόμους το πρωί μ’ ένα μπουκάλι στο χέρι και να ρίχνει βροχή, δεν το ‘χω ανάγκη κι όταν το ‘χα το έκανα μα τώρα αυτή την ανάγκη πλέον ξέχασα. Δεν θα με δεις να πηγαίνω από δω κι από κει, ούτε διακοπές σε κάποιο κοσμικό νησί, θα με δεις το πρωί με στυλό και χαρτί γιατί αυτό έχω ανάγκη αυτή τη στιγμή. Πως να στο πω, δεν θα το αναλύσω, σου έδωσα μικρά παραδείγματα για να σου εξηγήσω, μα σίγουρα το ξέρω, πάλι δεν κατάλαβες και λες τσάμπα το τσιγάρο σου που άναψες.
