Βρέχει και θέλω να είμαι στην αγκαλιά σου οι δρόμοι φωτεινή μα σκοτεινή μακριά σου, θα ήθελα απόψε να χωθώ στην αγκαλιά σου ν΄ ακούμε τη βροχή που πέφτει σα χαϊδεύω τα μαλλιά σου. Κι όταν κρυώνεις θα σε ζεσταίνω με δυο χάδια απ’ τ’ αστέρια που πέφτουν σαν ανοίγεις τα μάτια και φωτίζεις όλα της ψυχής μου τα σκοτάδια και φυτρώνουν λουλούδια στα πιο όμορφα λιβάδια. Μα τώρα που ‘χεις φύγει μείναν μόνο αγκάθια… Δεν ξέρω αν βγαίνει κάποιο νόημα απ’ αυτό είχα να γράψω γενικά και για σένα καιρό. Δεν ξέρω αλήθεια αν αυτό πάει πιο πέρα απ’ αυτά τα λόγια τα πικρά και μεθυσμένα γραμμένα από χέρια ζαλισμένα και δυο μάτια πικραμένα…
