Κάθομαι κάτω στο πάτωμα και γράφω κάποια στιχάκια τη νύχτα που σε χάνω τη νύχτα που θα πληρώσω όλα τα λάθη που κάνω τη νύχτα που σκοτώσαμε το δικό μας το πάθος. Θυμάμαι πόσο ήθελα εσύ να με προσέξεις το μόνο που θα ήθελα ήταν εσύ να με έχεις τα πρώτα ραντεβού, τα πρώτα μας βράδια την αγκαλιά σου και τα πρώτα φιλιά μας. Για πάντα θα θυμάμαι το πρώτο σ’ αγαπώ σε ένα παγκάκι κάτω απ’ του φεγγαριού το φως. Το μυαλό μου έχει βαλτώσει, έχει θολώσει για μια καρδιά που άδικα έχεις πληγώσει φόρτωσε με στιγμές και γέμισε αναμνήσεις στην κόψη της καρδιάς μου να τα πίνουν με τις τύψεις. Κάθισα και έγραψα τη νύχτα που σ’ έχασα τη νύχτα που πλήρωνα τα λάθη που έκανα τα λάθη τα δικά μου και μόνη συντροφιά μου είναι πλέον η σκιά μου.
