Αυτή καλά να διασκεδάζει κι εσένα η καρδιά σου να σπάει κι αυτή να μην την νοιάζει αφού στο χέρι της είναι να σε γιάνει, μ’ αυτή να μην το κάνει ίσως ακόμα την πονάει, η βαθιά πληγή που της άνοιξε η δικιά σου επιλογή και μαζεύει τα κομμάτια της που τα ‘ριξες στη γη, μα πως να της δώσω να καταλάβει πως έχω μετανιώσει και πως η καρδιά μου μακριά της έχει πετρώσει; Πως έχω εντελώς και από τη ρίζα πλέον αλλάξει και τον κακό μου εαυτό στο σκοτάδι έχω πετάξει;
