Έχει βαλτώσει το μυαλό μου και πληγώνει με αναμνήσεις το εγώ μου στο κεφάλι μου το βάρος ασήκωτο να το σηκώσω, ανύπαρκτο το θάρρος πώς να το βγάλω απο το μυαλό μου βουνά όλα τα λάθη πνιγμένα στο ποτό μου ωκεανός οι αναμνήσεις και σαν δελφίνια τον ομορφαίνουν οι τύψεις. Ένα ψηλό βουνό και στην κορυφή η χαρά ανήμπορος να φτάσω και κομμένα τα φτερά στους πρόποδες παλεύω με δαιμόνια που περίμεναν να φύγεις πριν από χρόνια για να επιτεθούν και το κορμί μου για τα καλά να ρημάξουν να αποτελειώσουν τη γιορτή το κορμί μου ν’ αφαιμάξουν δεν φοβούνται και δεν δειλιάζουν το αίμα μου πίνουν για να ξεδιψάσουν. Και κάτι που έχω μέρες στο μυαλό για το δώρο που μου έκανες - σταυρό δεν άντεχα να τον έχω στο κορμί μου αφού πάντα ένιωθα ότι εσύ προστάτευες την ψυχή μου. Τη να τον έκανα τώρα αφού δεν είσαι μαζί μου τον είχα εκεί να μου θυμίζει πως είσαι δική μου το παλάτι αγάπης που είχαμε χτίση μα δεν τον αντέχω τώρα, που το έχουμε γκρεμίσει.