Και μένω μοναχός μου με την μοναξιά συνοδηγό μου να τρέχω μαζί της στο πιο τρελό όνειρο μου και δεν έχω ούτε τον σταυρό σου φυλαχτό μου μπροστά μου ο πιο απότομος γκρεμός μα δεν βλέπω καθόλου τώρα το φως είναι λες και είμαι τυφλός και τρέχω τέρμα να μυρίσω ουρανό ελπίζοντας να ξυπνήσω στου διαόλου την αγκάλη που θα έχει αφήσει τη ζωή μου να πετάξει σαν χάδι. Μωρό μου θέλω όμως να καταλάβεις πως η αγάπη μου για σένα δεν έπαψε να υπάρχει θέλω να σου πω πως ακόμα σ’ αγαπώ και πως κρυφά στην καρδιά σου θα μπω κι ας σε πείσανε τρίτοι πως δεν θέλεις θα σε κάνω σιγά ξανά το σ’ αγαπώ να μου προφέρεις και σιγά να ξαναμπώ στα όνειρα σου να βρω το χώρο που είχα στη καρδιά σου. Μα πως μπορείς να μου λες πως όλα τελειώσαν τέτοιο φαρμάκι να βγαίνει απ’ το δικό σου το στόμα να μου το ποτίζεις με όμορφα λόγια μ’ αντέχω όσο πληγωμένος κι αν είμαι ακόμα κι ο λόγος είναι γιατί σ’ αγαπάω πιο χαμηλά από εδώ δεν μπορώ να πάω μα δεν μπορώ στα χέρια μου να μην σε κρατάω μωρό μου είσαι τα φτερά μου όταν πετάω…. Όταν αυτό που αγαπάς σε πληγώνει από την καρδιά σου το διώχνεις αν αυτό όμως το αγαπάς πραγματικά δεν πεθαίνει έτσι, έτσι απλά αν αυτό είναι ο κόσμος σου όλος κι όχι στην ζωή σου ένας ρόλος δεν τελειώνει είναι εκεί είναι σε κάθε σου στιγμή. Σήμερα προσπάθησα να βρω κάτι πιο γλυκό από σένα κάτι πιο όμορφο πιο ωραίο μα ήτανε όλα ψέμα όμορφα λουλούδια μα δεν μύριζαν σαν κι εσένα δεν με γαληνεύανε τόσο όσο το χαμόγελο από σένα μα βρήκα κάτι μικρό κι ασυνήθιστα παράξενο που θα ανθίσει το ξέρω με ένα γλυκό σου χαμόγελο έτσι θα ανθίσω κι εγώ αν με αφήσεις στον κήπο της καρδιά σου με αγάπη να με ποτίσεις.
