Κάποτε το καλημέρα ήταν δυο μάτια να χαμογελούν και να σου λένε τα μυστικά των ονείρων του νου τώρα ένα σκέτο καλημέρα στο κινητό και αν κι αυτό να το ζητήσω, δεν θα ‘ναι απ’ το πουθενά κάποτε ερχόντουσαν μηνύματα που είσαι και τι κάνεις ενδιαφέρον υπήρχε για της μέρας την πράξει τώρα ένα έχω δουλειά τα λέμε μετά και στο μετά περνάει η μέρα, τόσο απλά κάποτε αν περνούσανε δυο μέρες χωρίς ματιές επικρατούσε χάος στις καρδιές τώρα δεν το σκεφτόμαστε καν αυτό αφού αυτή η καρδιά ανήκει στο παρελθόν κάποτε οι καλυηνύχτες ήταν τόσο γλυκές που δεν κοιμόσουνα χωρίς αυτές τώρα αν τύχει και μιλάμε μπορεί και να την πούμε αν όχι λες δεν πειράζει, μα κι οι δυο μας δεν το μπορούμε.
