Για να σε δω όπως σε έβλεπα παλιά κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω μακριά ή τρέχω και κοιμάμαι να σε δω στα όνειρα μου αφού εκεί για πάντα θα ‘σε δικιά μου. Εκεί μπορεί να μ’ αγκαλιάσεις γλυκά να σε φιλήσω και να μου χαμογελάσεις κι αν κοιμηθώ βαριά μπορεί και να σ’ ακούσω να μου ψιθυρίζεις στ’ αυτί πως σου λείπω, μα όλα αυτά μέχρι να ξυπνήσω είναι όλα όσα δεν έχω στον ξύπνιο είναι όλα όσα δεν μ’ αφήνεις να ελπίζω κι αν ελπίσω παλάτια στην άμμο θα ‘ναι σα να χτίζω. Συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να σ’ αγγίξω τα’ αστέρια μπορώ… μα τα χέρια σου δεν ελπίζω τον ήλιο να σβήσω μπορώ… μα όχι να σε φιλήσω το φεγγάρι μπορώ… απ’ τον ουρανό να το σβήσω, μα κοντά σου δεν μπορώ να φτάσω τον ουρανό μπορώ… γκρίζο να τον βάψω μα όχι να σ’ αγκαλιάσω. Δεν μπορώ… να περπατήσω κοντά σου, κι ας μπορώ να πετάξω.
