Δεν ξέρω σε τη να ελπίζω ή αν ελπίζω σε κάτι χωρίς φόβο, μόνος μου σ’ αυτό το μονοπάτι παρέα με τις τύψης απ’ τα δικά μου λάθη κι όλα αυτά που έχω κάνει κι έχω πάθει. Όλα αυτά που με φέρανε σε αυτήν εδώ την πλάνη ακολούθησα συμβουλές μπας και βρω την άκρη μόνος μου σένα δωμάτιο μέσα το σπίτι μήπως το μυαλό μου μπορέσει να ξεφύγει. Να σκεφτεί καθαρά τη μπορεί πλέον να κάνει όλα όσα με πληγώσανε αν θέλει να ξεχάσει αν αυτά που έρχονται θέλει από πριν να τα ξεκάνει και ν' αφήσει κάθε ευχή του να πάει. Μ’ έχω δει να περιμένω την απόλυση λες κι αυτή θα μου δώσει την φώτιση, να περιμένω να μπει το καλοκαίρι λες κι ο ήλιος τη χαρά θα μου φέρει, να περιμένω να πάω για σπουδές ίσως τότε να κλείσουν είπα οι πληγές. Μα δεν βαριέσαι όσα πάνε κι όσα έρθουν εγώ θα μείνω να περιμένω τους μάγους... δώρα της φωτιάς για να μου φέρουν από τους πιο σκοτεινούς μου βάλτους...
