Χωρίς υπεκφυγές στο θέμα μου θα μπω μια άνιση μάχη το ξέρω δεν είναι σωστό μα είναι επιλογή μου να το κάνω και να 'μαι εδώ να πολεμάω γιατί το θέλω, όσο θέλω κι ας μου πάρει καιρό. Προσπαθώ να μπω στη καρδιά σου, να την ανοίξω να διώξω τη σκουριά, τον πόνο σου να νικήσω κι αν βγω νικητής πίσω θα γυρίσω πίσω στα όμορφα μου, όμως θα ελπίζω να είσαι κι εσύ μαζί μου, μα οι ελπίδες είναι σαν τις κλεμμένες παρτίδες πιο εύκολο θα 'ταν να μάχομαι με δράκους να δαμάζω τέρατα και να κολυμπάω σε βάλτους παρά να σπάσω το βράχο που 'χεις βάλει στην πόρτα της καρδιάς σου και την έχεις πια φράξει κι εντάξει... ας έχουν ματώσει τα χέρια μου απ' της γροθιές μου, βλέπω στη πέτρα το αίμα μου δεν είναι ντέρτι... ούτε και καπρίτσιο αν μπω στη καρδιά σου δεν θα λεηλατήσω να πληγώσω, να κλέψω και να φύγω πονάω τώρα πιο πολύ, μα δεν εγκαταλείπω. Έκανα ένα διάλλειμα να γράψω αυτά που πέρασα και συνεχίζω να ξαναφτάσω ως εκεί που έφτασα...
