Άλλη μια νυχτιά να ψάχνω τον εαυτό μου μέσα από λέξεις και φράσεις να φτιάχνω το εγώ μου ανοίγοντας για άλλη μια φορά το μυαλό μου στολίζοντας με στοίχους το κακό μου, μ' ένα χαρτί και ένα μολύβι, που ‘ναι το γιατρικό μου τώρα ξέρω… πως είναι για το καλό μου, να πολεμάω τον κακό εαυτό μου και να γιορτάζω μετά πάντα τον χαμό μου. Σε μια άνιση μάχη κάθε μέρα με τον χρόνο να πολεμάω, να πέφτω κάτω και να πεισμώνω και κάθε λάθος σε μένα να χρεώνω μα αναπνέω φωτιά κι όλα τα ανταμώνω. Υπήρξαν κι άλλα ανταμώματα που φέρανε πίκρα προσπάθησα απ’ την λάσπη τους όμως και βγήκα. Αντιστάθηκα δεν πνίγηκα στο λάθος κι ας ήμουν τελειωμένος κάτω στον πάτο. Ο χρόνος έστειλε κοντά μου άτομα γλυκά κι όμορφα, δήθεν φιλικά μου κι εγώ τους έβλεπα σαν άτομα δικά μου και άνοιγα άθελα μου πάντα την καρδιά μου. Μα αυτοί ποτέ τους δεν θέλαν το καλό μου και ποτέ τους δεν ρίξαν κάτω το εγώ τους θέλαν μόνο καλά τον εαυτό τους και όχι τύψης απ’ τα λάθη στο πλευρό τους. Μα τώρα που ξέρω, και ξέρω ότι μπορώ άλλο τα λάθη σας δεν θ' ανεχτώ στο κρασί μου δεν χωράει το νερό και μονοκοπανιά θα το πιώ. Με το αίμα που έχασα για σας θα βαφτώ και θα ξεκινήσω για να έρθω όλους έναν προς έναν για να σας συναντήσω, λαβωμένος, δεν με νοιάζει, δεν θα σταματήσω είναι πλέον αργά για να κάνω πίσω. Χαλάλι λοιπόν ο χρόνος, μα σας το θυμίζω ο χρόνος δεν είναι αρκετός για να σας τιμωρήσω, μ’ αυτά που έχω μέσα μου θα σας χτυπήσω ,,,και θα σας λυγίσω… Το τέλος λοιπόν για σας, το μερτικό μου έχω κι άλλα πολλά μέσα στο μυαλό μου παλεύω κάθε μέρα με τον εαυτό μου και ψάχνω στα χαρτιά να βρω το εγώ μου.
