Πολλές οι εικόνες στο μυαλό μου - λέω όμως εντάξει θα ξαποστάσει αφού όπου να 'ναι τώρα θα χαράξει... μ' αντί αυτού με παίρνει και με πετάει... σε μια ανάμνησή μου τόσο παιδική που δεν θα ζωντάνευέ αν δεν ήσουνα εδώ αυτή τη στιγμή ...μια ανάμνηση μικρού παιδιού σε βόλτα με τον παππού του χέρι – χέρι και με φύλα ελιάς κέρδιζε το γέλιο του εγγονιού του και με το χέρι σφιχτά να κρατάει του παππού του μπορούσε να πετύχει ότι είχε μες το νου του κι όταν ήτανε μέσα στην αγκαλιά του είχε όλα όσα ήθελε απ΄ τον κόσμο μπροστά του αυτές οι εικόνες πάνε να με ηρεμήσουν και λίγο πριν τα μάτια μου ήσυχα να κλείσουν μ' αναστατώνει ένα τηλεφώνημα απ΄ τη μάνα μου ίσως να 'ταν τότε που με τύλιξαν τ' αγκάθια μου ίσως τότε να τον αποτάξαν τα βάθια μου και μόνο χλωμά φεγγάρια φωτίζουνε τα βράδια μου. Οι εικόνες όμως τώρα αλλάζουν σκηνικό και με πάνε σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου ένα πρωινό οι εικόνες που κρατούσε σφιχτά το χέρι του παππού τώρα τρομάζουν δημιουργώντας αίσθημα πανικού η εικόνα που κρατούσε το χέρι με ασφάλεια και σιγουριά είναι τώρα κρύα, παγωμένη με συναισθήματα λειψά δεν του έδινε πλέον ελπίδα, ασφάλεια, σιγουριά και το κρύο του βλέμμα να υπενθυμίζει πως σε λίγο θα 'ναι νεκρά. εικόνες - ένα ζεστό μεσημέρι να σ΄ αφήνω χώμα στο φέρετρό σου με το χέρι εικόνες που κι εγώ ακόμα δεν μπορώ να περιγράψω μα δεν θα πάψω – είναι τόσα που δεν μπορώ να ησυχάσω. Οι εικόνες στο μυαλό μου που διαδέχονται η μια μετά την άλλη είναι σαν ριπές που μου τρυπούν το κεφάλι. Η εικόνα ενός παιδιού που δε μπορεί να δει τον πατέρα του στα μάτια να εξηγήσει πως δε φταίει που ο γιος του περπατά σ' αυτά τα μονοπάτια η εικόνα μιας αναπάντητές κλήσεις από ένα φίλο που ήθελε πραγματικά να μου μιλήσει εικόνες μόνο μα σ΄ ένα βράδυ η ζωή μου θα σπάσω την πένα και τις υπόλοιπες θα τις πάρω μαζί μου.
