Ένα μεθύσι με τα δάκρυα και γίνομαι κομμάτια νεκρά όλα τα όνειρα μου και ξανά βάζω τα μαύρα, να πενθήσω τα όνειρα που πλήγωσα εγώ και τα σκότωσες εσύ χωρίς δισταγμό. Φοράω τα μαύρα λοιπόν και πενθώ κάθε όνειρο μου που ‘ναι τώρα νεκρό, της ευτυχίας το ποτό μου ‘χει κάτσει στο λαιμό κι αργά - αργά κι επώδυνα το έκανα εμετό. Και πενθώ τη χαμένη μου ζωή που δεν ήθελες να ζήσουμε μαζί, που με τα λόγια σου την πυροβόλησες άνοιξες το στόμα σου και όπλισες και τώρα σέρνετε στο χώμα κατάκοιτη, μέσα στο αίμα την άφησες καταδίκη. Είμαι 20 χρονών και ψάχνω να βρω τη μου έμεινε ζωντανό τη επιβίωσε απ’ τον πόλεμο αυτό.
