Κλείνω τα μάτια για να σε δω καθαρά γιατί τα λόγια σου μου ματώσανε τ’ αυτιά κι αυτό που βλέπω δεν είναι αυτό που άκουσα κι ας πέφτει το αίμα μου κάτω στο πάτωμα. Φτιάχνοντας εικόνες περίεργες αναμνήσεις ψάχνοντας να βρω τη διαφορά και χάνομαι στη λήθη, πίσω στο θέμα, πίσω στα λόγια σου τα όνειρα που κάνεις τα ζεις μόνο στα λόγια σου. Ονειρεύεσαι τα βράδια μόνη το δόγμα σου που έφτιαξες στο χρόνο με τα πειραγμένα ρολόγια σου κι όταν φτάνει πρωί κι εντέλει ξυπνάς στην πραγματική σου ζωή ξαναγυρνάς κι απ’ την πρώτη στιγμή περιμένεις για ύπνο να πας για να ονειρευτής το ίδιο όνειρο ξανά. Μα στην πορεία συμβαδίζει με την πραγματικότητα όταν σ’ αυτό βλέπεις την δικιά μου ταυτότητα. Τότε είναι που ξυπνάς και ψάχνεις εμένα εκεί είναι που μπερδεύεις το πραγματικό με το ψέμα γιατί μέσα σ’ αυτό είμαι δικός σου, στο πλευρό σου και συνεπαρμένη απ’ αυτό με ψάχνεις στο ακουστικό σου. Μα μην μπερδεύεις το ψέμα σου με την αλήθεια μου, την αληθινή ζωή μου με τα παραμύθια σου, την ιστορία μας στην φαντασία σου και τα ταξίδια μας στην ουτοπία σου. Σου ‘φτιαξα ταξίδι σε μέρος αληθινό στα όνειρα κουράστηκα γιατί ταξιδεύω καιρό, δεν ξέρω γιατί μπερδεύεις τα λόγια με τις πράξεις και δεν αφήνεις το συναίσθημα να πράξη αυτά που η λογική το έχει προστάξει αυτό που περιμένει τόσα χρόνια στη στάση. Εγώ είμαι εδώ, το ξέρεις, με ξέρεις, μα από δική σου επιλογή τώρα υποφέρεις.
