Ήταν ένα μικρό κορίτσι, ένας μύθος από μικρή φυλακισμένη σ’ ένα πύργο που τη φυλάκισαν εκεί ψέματα και λάθη από την εφηβική της ζωή και πάθει το κορίτσι αυτό είχε πάνω του κάτι το μαγικό είχε ένα χαμόγελο τόσο αληθινό και ζωντανό που σ’ έκανε κι εσένα να χαμογελάσεις κι απ’ ότι σε βαραίνει να ξεσκάσεις είχε δυο μάτια που κοιτούσαν στη καρδία σου και μαθαίνανε όλα τα μυστικά σου… γι’ αυτό και το κορίτσι το είχανε φυλακισμένο από τον έξω κόσμο και τη ζωή αποκομμένο το κορίτσι όμως τα μαγικά του όπλα δεν χρησιμοποιούσε για κακό παρά να χαρίζει τα φώτα. Μα κάποιοι το θέλανε για δικό τους και μόνο σκοπό να καλύψουν ίσως ανασφάλειες ή κάποιο κενό το κορίτσι είχε μέσα του βασιλικό αίμα μα έμαθε να ζει απλά σαν το καθένα. Από την άλλη υπήρχε ένας αλήτης που τριγυρνούσε χωρίς κάποια ευθύνη έχοντας παρέα ένα σκύλο και μόνο μ’ αυτόν βάδιζε το μοναχικό του δρόμο μέχρι που ο δρόμος του τον οδήγησε στο κορίτσι και χωρίς να το θέλει ήθελε να το γνωρίσει δεν ξέρω πως τον λένε μα θα σου πω αν κάπου το ακούσω κάποιος νομίζω άκουσα να τον φωνάζει Μούτρον και το κορίτσι δεν θυμάμαι πως το λέγαν, νομίζω Ραπουνζέλ!
