Είσαι τόσο δειλή που με τρομάζεις 
κι η δειλία σου όσο με αηδιάζει 
άλλο τόσο με τρομάζει…
μα φτάνει μ’ αυτό το παραμύθι … φτάνει!

Είσαι τόσο φοβισμένη που με τρομάζεις 
η ζωή σου σαν ζάρι και στο μακάρι 
τα όνειρα σου κλειδωμένα στο πατάρι 
κι εσύ σε μια επιλεγμένη πλάνη 
Είσαι τόσο μεγάλο ψέμα που το φοβάμαι 
και τόσο μικρό «εγώ» που το λυπάμαι 
οι σκέψεις μου μαζί σου γελάνε 
που τα πόδια σου ακόμα βαστάνε…
Εγώ δεν ήμουνα ποτέ ο κάποιος 
αλλά ευτυχώς ούτε και ο άλλος 
ήμουνα αυτός που έκανε κάτι το τίποτα 
και σε μετρούσε αναρίθμητα.