Κοριτσάκι μου δεν ξέρω καν τ’ όνομα σου μα μ’ έχει μαγέψει η ομορφιά σου κι όχι αυτή που έχεις στα μάτια αλλά αυτήν που βλέπω στα σημάδια για τα περάσματα τα κρυμμένα σου, αυτά που έχεις κρυμμένα μέσα σου, που οδηγούν στη ψυχή σου βαθιά μέσα στο κορμί σου. Δεν ξέρω καν τ’ όνομα σου και δεν μ’ ενδιαφέρει πλέον η ομορφιά σου γιατί αυτό που γνωρίζω είναι πανέμορφο σαν ξύπνιος μέσα σε όνειρο, και διερωτώμαι συχνά που κρυβόταν αυτή η ομορφιά, ίσως ζούσε τη ζωή της επιφανειακά, ίσως να κολυμπούσε στα ρηχά… Μα έφτασε η στιγμή αυτή η Γοργόνα σ’ ένα σκοτεινό βυθό να δώσει χρώμα, έφτασε η ώρα αυτός ο Βυθός να δείξει στη Γοργόνα πως είναι να το ζεις στο 100%.
