Είμαι ο Κατακουζινός κι είσαι η Βλαχάκη, είσαι η κόκα κι εγώ είμαι το πρεζάκι, είμαι διαβητικός κι είσαι η ινσουλίνη, είμαι καταθλιπτικός κι είσαι η ντοπαμίνη, είμαι ο ήλιος κι εσύ είσαι η μέρα μου, είσαι το φεγγάρι κι είμαι τ’ αστέρια του, είμαι ο Ωρίωνας κι εσύ είσαι ο Σκορπιός μου, είσαι η Ιλόνα κι εγώ ο φασματικός σου τύπος, είσαι ο καρπός κι εγώ ο τρυγητής, εγώ ο ταξιδιώτης κι εσύ καθοδηγητής, είμαι το μεθύσι κι εσύ το αλκοόλ μου, είμαι εθισμένος κι εσύ το ναρκωτικό μου, είμαι το οξυγόνο κι εσύ τα χείλι μου, είμαι ο άντρας κι εσύ το κορίτσι του, είμαι εφιάλτης κι εσύ το ξυπνητήρι μου, είσαι το πρόβλημα και είμαι η λύση του. θα μπορούσα να γράφω έτσι όλο το βράδι και το ξέρεις και το ξέρω πως ξέρεις ότι ξέρω πως σ’ αρέσει, μα θα καταλήξω σε κάτι ποιο ουσιαστικό για το ποια είσαι και το ποιος είμαι εγώ, είμαι και είσαι ένα, είσαι και είμαι ένα, ο άνθρωπος σου, ο άνθρωπος μου, δεν είναι ψέμα.
