Αλκοόλ και τσιγάρα στα πιο δύσκολα βράδια, βράδια που απ’ τη μέθη γλεντούσαμε τα χάλια. Χάλια που σε κάνανε να ντρέπεσαι τον εαυτό σου το πρωί, το πρωί που δεν ξέρεις σε πιο κρεβάτι θα σε βρει. Θα σε βρει ίσως στην πιο λάθος αγκαλιά, αγκαλιά που το καλημέρα θα είναι μαχαιριά, μαχαιριά σαν κι αυτή που της χάρισες εσύ, εσύ όμως δεν την εκμεταλλεύτηκες στη μέθη για να εκδικηθείς. Αλκοόλ και τσιγάρα τις πιο όμορφες νύχτες, νύχτες που στα φρόνιμα δείχναμε αλήτες, αλήτες που ξέραν να ζουν τη ζωή ζωή που γι’ αυτούς δεν είναι πάντα μια επιλογή. Επιλογή του όμως είναι κι αυτή τη στιγμή στιγμή που απ’ τη μέθη δεν θες να κρυφτής, να κρυφτής απ’ την ομορφιά και την έλξη, έλξη που σε πάει στα πιο όμορφα μέρη. Αλκοόλ και τσιγάρα με φίλους και με φίλες, φίλες και φίλους που ακόμα τριγυρνάμε τις νύχτες, νύχτες που όλοι οι καλοί χωράνε, χωράνε στα μάτια μου και δεν λυπάμαι, λυπάμαι όμως γι’ αυτούς που λείπουν, λείπουν και με την απουσία τους δείχνουν πως η παρέα δεν είναι γεμάτη, γεμάτη όμως είναι αφού σας βλέπω μες την πλάνη.
