Είσαι ένα λαβωμένο αγγελούδι με κομμένα φτερά γι’ αυτό με τα δικά μου σε παίρνω αγκαλιά και θα σε κρατήσω εκεί μέχρι να γίνεις καλά κι αν θες μετά θα σ’ αφήσω να πετάξεις μακριά. Αν όμως θες να μείνεις κοντά μου θα σου δείξω τη φωλιά που φυλάω τα όνειρα μου κι αν είναι εντάξει αφήνεις εκεί και τα δικά σου αφού θα μπορείς να πετάς και πάλι με τα φτερά σου. Είσαι μια φλόγα στο κερί που σιγοσβήνει μα μου δίνει ζεστασιά γι’ αυτό και δεν την αφήνω να σβήσει, θα της δώσω να κάψει όλο το φιτίλι μπας και θυμηθεί πως μπορεί όλο τον κόσμο να φωτίσει κι αν διαλέξει τον κόσμο αντί εμένα θα ΄ναι χαρά μου γιατί θα τα βλέπω όλα φωτισμένα. Μα αν επιλέξει να φωτίσει μόνο το φτωχικό μου θα τις χαρίσω και το δικό μου φιτίλι να καεί στο πλευρό μου. Είσαι ένας διαβάτης που έχασε στην πορεία το δρόμο του που επέλεξε διαδρόμους βασισμένους στους φόβους του. Θα σου δείξω το δρόμο που οδηγεί στη ζωή σου κι αν θες να τον διαβείς μόνη σου, σου δίνω την ευχή μου, να βρεις τον προορισμό και να ζήσης τη ζωή σου μα αν στο δρόμο αυτό θες να είμαι μαζί σου θα βάλω σ’ αυτόν ότι έχω στην ψυχή μου για να ‘ναι βατός όσο η ζωή σου θα ζει στη ζωή μου. Είσαι πολλά και να τα γράψω δεν θα τα κατάφερνα, είσαι τόσα που στην προσπάθεια μου θα τα ‘χανα. Είσαι ένα μικρό αγγελούδι που διψά για ζωή άλλοι σου κρύψαν το ποτήρι, εγώ στο γεμίζω να πιείς. Είσαι μια φλόγα που την βγάλανε έξω στην καταιγίδα ενώ εγώ σου έδειξα καταφύγιο που έχει μέσα μια ελπίδα, αγγελάκι μου μικρό που τρέχεις μακριά μου σαν λαγός, στα γράφω έτσι γιατί δεν μ’ αφήνεις να στα πω.